L’ultima cena

De lezers van deze weblog met wat kunsthistorische achtergrond weten meteen waar de titel van de aflevering van vandaag op slaat: het laatste avondmaal van Leonardo da Vinci. Dat is meesterwerk dat in een van de kerken van Milaan is te bewonderen (wel drie dagen van  te voren reserveren, anders kom je er niet in!). Velen kennen het alleen van een borduurpatroon dan als wereldberoemd fresco, net als wij, want wij hadden niet drie dagen van te voren gereserveerd ... Vanavond was het voor ons een laatste avondmaal in Nieuwegein. We besloten dat in stijl te doen in restaurant de Wiers, vlakbij het pittoreske Vreeswijk. Nogmaals, voor de Nieuwegeiners onder ons, dit is een restaurant die jullie niet mogen overslaan. Wellicht haalt het volgend jaar de “Lekker” wel. En dat wil toch wel wat zeggen in culinair Nederland.

We hebben er ons weer heerlijk laten verwennen met coquilles op chorizo als voorafje en heilbot en tournedos op een preitaartje als hoofdgerecht. De amuse was ook heel speciaal trouwens: een bitterballetje van oude IJsselsteinse romana kaas. Alles natuurlijk overgoten met een heerlijke selectie wijnen. Tot slot het meest verrassende: tijmsorbet in mandarijnensoep.

Eenmaal thuis zakte Stef snel weg op de bank (dit ondanks een leerzame aflevering van het programma "Ik vertrek") en begon ik aan deze blogbijdrage hier in de Kervelgaarde. Voorlopig is dit ook de laatste keer. De eerstvolgende zal waarschijnlijk in Italië zijn. Het hangt er een beetje van af wanneer de verbinding met ons huis in Montecalvo tot stand komt.

Stef’s dutje en mijn blogactiviteit werd onderbroken door een telefoontje van Inge, de dochter van Adéle. Waar bleven we?  Stef had afgesproken vandaag nog even bij haar langs te gaan om twee herinneringen aan Adele op te halen, waaronder een vogeltje! Snel de slaap uit de ogen en hup de auto in naar Houten. Had Inge zelfs nog aan onze verjaardagen gedacht! We kregen ieder een fles wijn mee.

Eenmaal terug in Nieuwegein samen voor het laatst het avondwandelingetje met Saar gemaakt. Alles staat de laatste dag in het afscheid nemen. Ook voor Saar.

Voor wat betreft de afscheidsparty van gisteren. Het was reuze gezellig en ook wel emotioneel om zo van iedereen afscheid te nemen. Al zal het niet altijd voor even lang zijn. De eersten komen al over vijf weken in Italië aankakken! Omdat het nu al vrij laat en Stef inmiddels al naar bed is, laat ik het hier voorlopig bij en voeg alleen nog wat foto’s toe voor een sfeerimpressie. Het is niet een vaarwel geweest maar een TOT ZIENS of zoals de Italianen zeggen ARRIVEDERCI!