Spionaggio

(Van onze undercover-reporter, diepe keel genaamd: ssst naam geheim!)

Wat veel gasten niet weten, is dat ze tijdens hun verblijf op subtiele wijze worden bespioneerd, door de paparazzi-padroni. Onze ster-reporters staan daarbij natuurlijk niet zelf vanaf het balkon naar de gasten, hun lees- eet- en liggewoontes te koekeloeren, maar hebben daarvoor het geavanceerde loer-wapen, genaamd Thomas. Door in diens ogen ingebouwde cameraatjes, kunnen ze vanaf hun pc alles exact volgen! O o o wat zijn die padroni discreet, nietwaar Anne! Madeleine had het (net als Marileine en De Roy van Zuydewijn destijds) door en legde de boef vast, terwijl deze met zijn verwerpelijke activiteiten bezig was. Op heterdaad! (Ging het bij Marileine en de Roy uiteindelijk ook niet over wie de hond = camera, jajaja!!! we hebben t door, mocht hebben???) Op een nu nog geheime weblog leggen ze de meest compromitterende taferelen vast, om later, niet te snel, hun chantage-acties te kunnen starten. Aanstaande gasten, let op uw saeck!

Casa del Matto (Shalali shalala)

 Het huis van de Gek, zo heet een frazione hier niet eens zo ver vandaan. De afgelopen dagen leek het alsof Villa I Due Padroni in zo'n gehucht lag, want er waren maar liefst TWEE Smuldersen in the house. Wat wil je dan ook? Het was een wervelwindachtig bezoek van fratellastra Mieke (in de sms-wandelgangen Jezus genoemd), en vriendinnen Yvonne en Renate. Na een vroege aankomst op dinsdag (de NL-padrone was zélf de vorige avond pas geretourneerd), alleen de plee hadden we nog kunnen schoonpoetsen, werd er flink bijgepraat. Voorzover dat mogelijk was tussen de Smulders-grappen en -grollen door dan. Daarna genoten we een lekkere pranzo di lavoro bij de nieuw ontdekte Osteria Francia hier naast de deur. De dames gingen vervolgens onder zeil in de kelder, want ze hadden een hele nacht overgeslagen om lekker op tijd bij de padroni te kunnen zijn ... jammer dat de Gotthard-tunnel pas om 5 uur 's ochtend open ging!

De woensdag vermomde de Smulders-padrone zich als reisgids (niet van papier maar van vleesch ende bloet) en gingen we toeren door de Oltrepo. Eerst naar het kerkhof (verassing! of juist niet) en dan naar Zavatarello, waar we door de oude borgo naar het kasteel klommen. Dit niet nadat we koffie en cake hadden genuttigd bij de bar van de Tre Gemelli, de drieling. Kasteel gesloten, als altijd, en dus op naar de Penicepas, waar alles eveneens dicht was! De honger begon aan zijn/haar kettingen te rammelen. Maar we moesten nog wel even omhoog naar het Santuario, een tip van Walter en Anne, onze recente gasten. Dat bleek een langere rit dan verwacht en de bar boven bleek ... dicht. Net als de mist die ons het beloofde 360 graden panorama ontnam. RammelderammeldeRAMMEL.

Varzi bleek niet ver en om 16 uur konden we dan eindelijk aan de worstwaren met brood. Yvonne zat in haar chocolade-hype en had deze smaak ijs ontdekt. Wij allemaal aan 2 bolletje, Tjes? Gigabollen!

Op naar huis bleek dat het gedurende de dag te onpas en te onpas feestelijk ten gehore gebrachte Shalalie shalala ons inmiddel zó was geinternaliseerd dat voldoende aan het handjezwaai op z'n Sienekes om al in lachen uit te barsten.

De wervelwind trok voorbij, de dames rezen af, dees'uchend. Hieronder een aantal foto's van de meer heldere, intelligente en fotogenieke momenten van de dag.

Pronto soccorso

De blog-padrone bevindt zich sinds dinsdagavond in NL, zoals misschien nog niet tot iedereen is doorgedrongen, voor een spoed"klus": broer plotseling in ziekenhuis Groningen met ernstige aandoening, waarvoor hij geopereerd zou moeten worden. Er kon wel wat steun en toeverlaat gebruikt worden. Dus vertrok de steun-en-toeverlaat padrone dinsdag overhaast naar het Natte Noorden, na op maandag alles geregeld te hebben: vlucht, huurauto en verblijf in Groningen (B&B uiteraard).

Er waren wel wat obstakels te overwinnen (waar zit het contact van de Smart en hoe start je 'm?), maar uiteindelijk verliep alles op rolletjes. Het vinden van de huurauto was en is geen probleem, zoals uit de foto mag blijken. Ik kan er zo mee naar Zuid Afrika.

Inmiddels is zieke broer geopereerd en in ieder geval van de helse pijnen van de afgelopen weken verlost. Hoe het verder gaat zullen de onderzoeken moeten uitwijzen (10 dagen nagelbijtend wachten). De SOS-padrone kan bijna weer naar het Warme Zuiden. Dit zal waarschijnlijk maandagavond gaan gebeuren, nadat ziek-maar-voorlopig-weer-opgeknapte broeder is thuisgebracht.

Behalve met ziekenbezoek heeft de pseudo-vakantiepadrone zich onledig gehouden met wat gewinkel in de grote stad, hand-en-spandiensten voor moeders in Zwolle (achtertuin opgepimpt), het niet-bezoeken van het Grunninger Museum (dicht) en het verkennen van Zuid-Laren (BB was uit varen). En ook de Bitch, medelesbo van dienst, kwam nog even langs voor steun en gezellig bijpraten. Zij maakte de bijgevoegde foto, waarvoor dank!

Ospiti belga

Walter en Anne zijn onze Belgische/Vlaamse gasten van deze week, mét (niet te vergeten) collie Evy. Thomas en Evy zijn dikke vrienden geworden en ze spelen iedere dag wel een paar uur op het terras, tot ze allebei doodop zijn. Ook Nederland-België verloopt vriendschappelijk met zo om de dag een glaasje uit een flesje op het terras. Nederlandse en Belgische humoristische anekdotes over politiek, koningshuis en andere flater-gevoelige rubrieken vliegen dan over tafel. We bewonderen de zonsondergangen.  Er wordt veel gelachen en de fles is veel te snel weer leeg. Pavia, Bobbio, Cremona zijn al uitgebreid door onze gasten bewonderd en de Menhir is met meerdere bezoeken vereerd. Een succesverblijf kortom. Mogen er nog vele volgen!

Il cane volante

Dat we een hapgrage hond hebben, dat wisten we al. En dat hij wapperende oren heeft ook. Maar dat hij daarmee zou gaan proberen te vliegen ... nee. Toch is dat wat er gisteren tot onze grote schrik gebeurde. De nieuwe gasten arriveerden met hun lieve collie Evy en Thomas zag ons gasten én Evy begroeten, terwijl hij alleen boven was achtergebleven. Dat pikte meneer niet en hij piepte en jankte als een bezetene. De Thomas-padrone1 begaf zich daarom naar boven om de kennismaking van Thomas met Evy en gasten te regelen. Boven gekomen zag hij echter geen Thomas. Was deze nu zó snel langs hem heen geglipt dat hij dat niet eens had gezien??? Naar beneden dan maar weer. Daar boog Thomaspadrone 2 zich inmiddels over onze wolf, de pootjes onderzoekend op letsel. "Hij is naar beneden gesprongen" riep iedereen in koor. Wat??? Dat is toch al gauw van een hoogte van 4 meter ... Gelukkig is de schade beperkt gebleven tot wat schaafwonden. Je maakt wat mee met zo'n wildebras.

Een dag later is de rust weergekeerd en is Thomas dikke dikke vrienden met Evy geworden. Ze spelen en dollen uren op het grote terras, terwijl padroni en gasten (Belgen) zich wijden aan love life and the universe ... We hebben een astronauten-hond!

"I want a Big Pinus!"

Ja wie niet? zegt de Geer&Goor-padrone dan natuurlijk. Hahahahaha.
Maar nee, deze blogaflevering gaat niet over de nieuwe L'Homo, die bol schijnt te staan van diepteinterviews en opniestukken (en waarin daarnaast ook nog veel geleuter te vinden schijnt te zijn).

Nee, het gaat bij ons uiteraard weer over de cultiveerde natuur, de tuin. En over de dappere gasten uit Noord-Holland die vanochtend de voettocht naar Santa Maria aanvaardden onder een alsmaar dreigender wordende wolkenlucht. "Ach dat wordt hooguit een buitje" had de Erwin Krol-padrone hen verzekerd. Maar een halfuurtje na hun vertrek brak zo ongeveer de zondvloed los. De would-be meteoroloog voelde zich toen zo schuldig dat hij op pad ging in de Punto om onze klantjes te redden. Hij was nog niet weg of daar belde de leverancier van het tuinbedrijf van Luca: waar zitten jullie precies? Hij kwam met een lading struiken en bomen. Bij het openen van de deuren van zijn vrachtwagen keek hij de zwakrug-padrone misprijzend aan. Of ik de enige was die kon helpen tillen ... Ja zei de gek. Het viel nog mee, eerlijk gezegd. En ja hoor, we waren nét klaar met het gesjouw of daar arriveerde de reddings-padrone, onverrichterzake, hij had de gasten niet gevonden, niet lopend en ook niet drijvend.

Maar goed we hadden ons groenspul: vier grote plantenbakken met Jasmijn en Photina, om de lelijke openingen van de ruimtes onder terras en bordes met kleur en geur aan het zicht te ontrekken; drie kalstroemerias? op stam, leuk om de grens van de tuin bij de parkeerplaats te "accentueren"; én drie big Pinuses, nou ja, vooral dun en lange pinussen, nl de Toscaanse penisvariant. Het meeste hebben we al op de bestemde plek staan, want na de zondvloed werd het verrassend snel droog en zonnig. Zo merkten ook onze gasten, in de taxi op de terugweg naar de nu nog fraaiere Villa I Due Padroni.

P&P

P&P, Pils en Piscina, in plaats van B&B, Bed & Breakfast? Nou nee, niet in plaats van maar erbij, ernaast, óók. P&P, daar hebben de Padroni na weer een dag hard werken in de hete zomerzon (wat een k..klimaat heeft dit land) wel zin an. Ook Thomas neemt soms een duik, zoals je kunt zien. Hij lijkt daarna opeens een stuk slanker. Jammer genoeg pakt het zwemmen bij de blogbuikpadrone (nog) niet zo drastisch uit.








Hoewel de eerder geplante grassen en bloemen de grond uitschieten en aanstalten maken om te gaan bloeien, om van de rozen maar niet te spreken, kopen de padroni ook nog steeds bij: struiken en bomen vooral de laatste tijd, want dat vult zo lekker. Het o zo moeizaam vergaarde huurgeld wordt meteen weer uitgegeven, de padroni hebben groene gaten in hun handen.
Deze keer sloegen we onze slag bij het hoveniersbedrijf van Luca, de vriend van de Nederlandse expat Linda, die we viavia hebben leren kennen. Luca gaf ons goed advies en een leuke korting, en nu wachten we op de bezorging van een klein woud aan groengoed. Daaronder drie Toscaanse pijnbomen, die we langs de voortuin hopen te mogen plaatsen (aan de rand van het stuk braakliggend terrein van buurman Antonio). De gaten voor de andere struiken en bomen worden alvast gegraven/gehakt.