"I want a Big Pinus!"

Ja wie niet? zegt de Geer&Goor-padrone dan natuurlijk. Hahahahaha.
Maar nee, deze blogaflevering gaat niet over de nieuwe L'Homo, die bol schijnt te staan van diepteinterviews en opniestukken (en waarin daarnaast ook nog veel geleuter te vinden schijnt te zijn).

Nee, het gaat bij ons uiteraard weer over de cultiveerde natuur, de tuin. En over de dappere gasten uit Noord-Holland die vanochtend de voettocht naar Santa Maria aanvaardden onder een alsmaar dreigender wordende wolkenlucht. "Ach dat wordt hooguit een buitje" had de Erwin Krol-padrone hen verzekerd. Maar een halfuurtje na hun vertrek brak zo ongeveer de zondvloed los. De would-be meteoroloog voelde zich toen zo schuldig dat hij op pad ging in de Punto om onze klantjes te redden. Hij was nog niet weg of daar belde de leverancier van het tuinbedrijf van Luca: waar zitten jullie precies? Hij kwam met een lading struiken en bomen. Bij het openen van de deuren van zijn vrachtwagen keek hij de zwakrug-padrone misprijzend aan. Of ik de enige was die kon helpen tillen ... Ja zei de gek. Het viel nog mee, eerlijk gezegd. En ja hoor, we waren nét klaar met het gesjouw of daar arriveerde de reddings-padrone, onverrichterzake, hij had de gasten niet gevonden, niet lopend en ook niet drijvend.

Maar goed we hadden ons groenspul: vier grote plantenbakken met Jasmijn en Photina, om de lelijke openingen van de ruimtes onder terras en bordes met kleur en geur aan het zicht te ontrekken; drie kalstroemerias? op stam, leuk om de grens van de tuin bij de parkeerplaats te "accentueren"; én drie big Pinuses, nou ja, vooral dun en lange pinussen, nl de Toscaanse penisvariant. Het meeste hebben we al op de bestemde plek staan, want na de zondvloed werd het verrassend snel droog en zonnig. Zo merkten ook onze gasten, in de taxi op de terugweg naar de nu nog fraaiere Villa I Due Padroni.