Giromangiando

Na weer een dag luieren vonden de padroni het welletjes en besloten ze dat er eens echt gewerkt moest gaan worden! Daarom sleepten ze de NL-tsunamezen mee naar een werkwinkel in het mooie plaatsje Golferenzo, op een  steenworp afstand aan de overkant van de Versa-stroom. Hier organiseerde men voor de eerste keer een soort wandel-eet-en-proef-evenement onder de titel Convivium - Giromangiando nel borgo medioevale. De deelnemers werden geacht om al wandelend door het dorp verschillende gerechten en wijnen te proeven die door allerlei plaatselijke restaurateurs en wijnkwekers geproduceerd worden. Hard werken dus!

De avond was aangenaam warm en de opkomst voor het evenement was van een gezellige omvang. We kozen voor het 4-gangenmenu en niet voor het buikomvangvergrotende 7-gangenfestijn, a raison van 25 euro incl de wijnen. Alvorens de strooptocht aan te vangen werden ons de bijbehorende versierselen van het aanstaande gastronomische ridderschap omgehangen. We kregen veroverden en verorberden achtereenvolgens: gnocco fritto met salumi en pancetta, risotto met bonen en worst, kalkoenfilet met salade en 2 taartachtigjes. Daarbij accompagneerden de wijnen: Riesling (droog en fris), Pinot Nero Rosso, Malvasia en Moscato (zoet). Het was zwaar maar de moeite waard! Onderweg was er nog een cultureel intermezzo in de vorm van een bezoek aan het atelier van Emilio Sarto, de plaatselijke amateur Van Meegeren, die we bij elk bezoek aan het mooie 12^e-eeuwse stadje steevast tegen het lijf lopen (gister 4 keer). 

Al bij het eerste restaurant werden we opgewacht door een cameraploeg van een plaatselijk amateur-tv-knutselkanaal en bij onze aantocht riep de regisseur, heel alert, “Stranieri (buitenlanders)! Filmen!”. De langste Noord-Europese blonde reus onder ons vroeg zich af hoe de beste man had gezien dat we buitenlanders waren … tja.

Zelf kwamen we op de rondgang ook weer enkele ons bekende streekgenoten tegen, zoals bovenbuurman Antonio en de tecnica van de gemeente Roberta Reguzzi. Zij was erg te spreken over het artikel over onze B&B laatst in de Provincia, omdat we daarin de gemeente (=Roberta) nog hadden bedankt voor hun behulpzaamheid. “Italianen doen zo iets niet!” beklaagde zij zich luidkeels.

Al smikkelend bij de kerk van Golferenzo genoten we langdurig van het prachtige nachtuitzicht op de lichtjes in de Po-vlakte en het vage verre onweersgeweerlicht in de verte. Aan het schilderen van dit tafereel zou Emilio nog een klusje hebben!

Het was een groot succes, volgend jaar gaan we weer! En stiekem vragen we ons af of zoiets ook niet in Montecalvo te organiseren is, met bitterballen bij de padroni!