Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen


maandag 12 juli 2010

Spagna

IMG_4502 Als inwoners van het gehucht Spagna was het voor ons, Olandesi, gister moeilijk kiezen. Of eigenlijk ook niet, we konden nu makkelijk van twee walletjes eten … maar dat deden we uiteindelijk niet. We komen er rond voor uit, we gingen helemaal 100% voor Olanda! Er werd gewed met een mede Spanjool om een fles wijn dat Nederland zou winnen, er hing een extra NL vlag over het balkon, de wimpel hing bij de poort, we droegen oranjezwembroeken, overhemden, we hadden onze eigen mini-vuvuzuela (oranje trechtertje), de 4 plakkaten met de letters O, L, N, D lagen klaar om in het holst van de nacht de fractie Spagna te gaan omdopen in Olanda: kosten noch moeite werden gespaard om de trauma’s van ’74 en ’78 in één klap weg te gaan vagen…
IMG_4549De wedstrijd werd bij ons gevolgd door 10 man (Linda & Luca, Giorgio & kids, onze Belgische gasten), waarvan een flink aantal al dan niet heimelijk voor Spanje bleek te zijn (maar wel mee-eten van het overheerlijke buffet van de kook-padrone natuurlijk). Naarmate de wedstrijd vorderde, kropen deze ‘ tifosi’ steeds meer uit hun schulp. De door de Oranje-padrone geopperde mogelijkheid om een Belg-vrije B&B te beginnen, verhoogde de stemming niet …
Ook de temperatuur steeg tot grote hoogte. Is het hier zo heet of is het de oranjekoorts, vroeg Linda zich af. Dat laatste nauutrlijk ... dachten we totdat Giorgio kwam vragen waarom de oven aanstond (200 graden)? Welja, zet de pelletkachtel ook even aan!

Die pokke-oktopus! Ik zaag zijn tentakels eraf, ik wurg ‘m met zijn eigen tentakels (andere volgorde), ik voer ‘m aan Thomas …
Die etterbak Iniesta, die fopduikende natrappende kaartjesvrager! Waarom moet nu net hij scoren?


IMG_4543 Ach het heeft geen zin, er is er hier maar één gebeten hond en dat is onze Tommassino. Onze arme haarbal, donderdagavond aangevallen door een grote Bullebak (Spaans ras ongetwijfeld) en in zijn oor gebeten. Grote snee: vocht, pus, vies. Dierenarts, scheren, spray (“ Lo Spraaij”), drie injecties, pillen … Incontinent van de injecties het bed van de auping-padrone ondergepiest, zoals de laatstgenoemde ’s avonds na twaalven ontdekte …
Het waren fantastische  dagen!

2 opmerkingen:

  1. Het zieligst blijft toch het hondje. Dat stomme voetbal komen we wel weer overheen. Bitch kwam overigens ook gehavend uit de strijd: wilde broerlief aantoeteren met de grote vuvuzela. Hij was nogal negatief over de scheids. Broer weerde vaardig af en sloeg de vuvuzela rechtstreeks in bitch' bovenlip. Geen hechtingen, geen spraaij, niet in bed geplast. Gelukkig...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. We krijgen die Spekken nog wel, we willen (nog meer) genoegdoening (we hebben nooit genoeg) voor de 80-jarige oorlog!

    BeantwoordenVerwijderen