Mangiapadrone

De wereld is groot en spannend! En al is de wereld dan misschien niet maakbaar (gelukkig maar?), hij is in ieder geval wel knaagbaar. Planten, boeken, kranten, plastic zakken, pantoffels, telefoons, brillen, afstandsbedieningen, condooms ... (Condóóms??? Ja, daar kwam het hondebeest vanochtend tijdens een wandeling door de wijngaard mee aanzetten! Kennelijk gaat het in de wijngaard uitstekend van bil). Met alles komt Thomas met tomeloze energie aanzetten. Het is voordurend opletten geblazen. Ook de ledematen van de padroni zijn niet veilig: vooral neus en oorlel (rechts) van de blog-padrone schijnen erg smakelijk te zijn.
Gelukkig doet de bench goed dienst als het de padroni even te lastig wordt (iedere drie seconden achter je pc vandaan om te controleren wat het beest nu weer uitvreet, zoals nu, dat schiet niet op). Het helpt ook met de zindelijkheidstraining, want Thomas piest niet graag in zijn eigen nest. 's Ochtends vroeg (heel vroeg) begint hij te piepen, om te waarschuwen dat hij nodig moet. De meest dappere padrone stapt dan uit bed en gaat even met het hondekind naar buiten. Na gedane boodschap delen we een snoepje uit, in de "hoop" dat hij het op die manier sneller leert: piespoep buiten=snoep, piespoep binnen=geen snoep.
Wat verder opvalt is hoe soepel en wendbaar dat magere lijfje van Thomas is, je kan hem bijna dubbelvouwen zonder dat er iets kapotgaat. Dat kan van de meeste padrone's niet gezegd worden, we zijn al blij als we zonder teveel gekreun onze sokken en schoenen aan kunnen trekken! Als Thomas zich uitrekt op de bank, is het net een lange worst. We zijn benieuwd hoe snel hij groeit ("Is ie nu al groter?" vroeg de ene padrone vanochtend bezorgd aan de andere padrone.) Hij ziet er nu nog zo onschuldig uit ...