Alti e bassi

Nee, dit bericht gaat niet over Bassie en laagstemmige zangeressen, maar over pieken en dalen. De altijd aanwezige pieken en dalen van onze regio, waar we zo dol op zijn en die nu zo prachtig herfstig kleuren. Zelfs de mist, die bij het winterseizoen hoort, levert mooie beelden op. De temperatuur is nog redelijk, maar de kachel gaat nu 's avonds toch echt aan. En het zwembad is na dagenlang gepuzzel en geploeter door de badmeester-padrone winterklaar gemaakt.
Pieken en dalen: we zijn dus weer een tijdje weg van vrienden en familie uit Nederland (dalletje), maar hebben alweer een afspraak voor de familiedag in februari. Met zijn allen hier in Italië vieren we dan gelijk alvast de 50-jaren van de bitch en de Abraham-padrone (piek!).
Een groot dal waarin we nu zitten kunnen we toch ook niet onvermeld laten. Onze lieve Saar liep deze zomer al niet echt vlot meer, door de hitte dachten we, en was afgelopen week in Nederland ook niet op haar best. De afgelopen maanden waren er ook al wat andere kleine zorgelijke akkefietjes, maar nu heeft ze pas echt een flinke jas uitgedaan. Ze staat wankel op haar pootjes en heeft een soort evenwichtsstoornis, waardoor ze steeds naar links uitwijkt als ze rechtdoor wil lopen. Ook ziet ze links niets of niet veel, zodat ze steeds overal tegen aanbonkt. En toen we maandag een knobbel zo groot als een ei onder haar okseltje ontdekten, dachten we dat haar dagen al geteld waren. Er vloeiden al wat traantjes bij de padroni. Het bloedonderzoek door de dierenarts stelde weer wat gerust: geen tumor, gek genoeg. Wel neurologische problemen, met onduidelijk oorzaak. Nieuwe pillen. Inmiddels lijkt de toestand van ons knuffeldier niet verder achteruit te gaan, maar zien we ook geen verbetering. Gelukkig eet ze nog goed en lukt het haar ook nog om te poepen en te piesen. Maar verder is het niet veel. Trappen lopen lukt niet, dus we dragen haar naar beneden en naar boven. Ze ligt en slaapt en komt niet meer bij je om aangehaald te worden. We verwennen haar maar wat extra. Gisteren zijn we voor het eerst in lange tijd zonder haar uit eten geweest: het afscheid nemen is begonnen, vrezen we.
We zetten ons verstand maar op nul door geestdodend onkruid wieden en spitten in de tuin. De uit Nederland meegenomen planten staan in de grond en de door Bakker afgeleverde "planten" (allemaal kale wortels!) hebben we in 80 potjes gezet om ze even een goede start te geven voor ze de aarde ingaan. Het lijkt hier wel een kwekerij.
  Nog wat piekjes: onze meest recente gasten waren ook weer erg tevreden en de eerste serieuze belangstelling voor het volgende zomerseizoen is al concreet (Duitsers en Amerikanen). En sinds gisteren heeft de padroni-website rang 4 van Google voor de belangrijkste pagina's: loon naar werken.
Herfst van het leven, herfst van het seizoen: buurman Antonio heeft een enorme berg oude wijnstokken verzameld voor zijn houtkachel.   Het strijklicht van de laagstaande zon zorgt voor warme kleuren. Bij de boerderij verderop lopen de stierkalfjes vrij rond, terwijl Saar in de berm staat te wankelen ...