(S)fiducia

Het scheelt maar één letter (in het italiaans), maar ooo wat is het belangrijk, vertrouwen. En eenmaal weg, komt het niet zo snel meer terug. Op kleine schaal profiteerden de padroni gister en vandaag van VERtrouwen, terwijl het land Italie ten onder lijkt te gaan aan WANtrouwen.

Ons afdakje is geplaatst! Dankzij ons "mannetje", onze vertrouwensrelatie met Roberto van restaurant Amici Miei. De formele contacten met andere aannemers leidden tot niets,  maar onze aannemer di fiducia was er binnen een week mee klaar. Het viel nog niet mee, met drie man een middag en een ochtend sleutelen en passen en meten, maar ons bordesje is nu droog (ook doordat het niet regent).

Op landelijk politiek niveau is de man in wie niemand nog vertrouwen had, Berlusconi, nu toch echt passé. Vooral ook doordat hij het zelf niet meer in de hand heeft. Hij wordt vandaag links en rechts ingehaald, door de markten, door partijgenoten, door de president. B heeft afgedaan. Sic transit gloria mundi, zei onlangs hij nog, toen hij hoorde hoe het met zijn vriend Kadhaffi was afgelopen.  Niet wetend hoe snel hij aan de beurt zou zijn.

De gebeurtenissen worden geregeerd door de financiele markten en president Napolitano, die wél veel gezag heeft in Italie, deed vandaag de ultieme poging de regie weer terug te krijgen. Dit bij gebrek aan verantwoordelijk gedrag van de eigenlijke volksvertegenwoordigers. Een unicum: de president kondigt aan dat B écht weggaat en wel heel snel. Kamer en senaat worden opgejaagd om de EU maatregelen snel aan te nemen. Een opvolger van B, niet iemand uit de politieke kaste, wordt klaargestoomd door hem (vandaag) in de Senaat te parachuteren. Hopelijk is het nog niet te laat om het vertrouwen terug te winnen. Broos zal het in ieder geval nog heel lang zijn.

Stare ai patti

"Het sneeuwt hier nooit" zei onze nieuwe buurman Antonio 3 1/2 jaar geleden tegen ons, "dat komt door de klimaatverandering". Waarna we in de winters van 2008, 9 en 10 dus bergen sneeuw hebben mogen begroeten. Letterlijk, wanneer de schuifwagen weer een metersdikke laag op onze oprit gedeponeerd had. Straat schoon, uitgang geblokkeerd ... Het is kortom weer tijd voor de winterbanden, want op die klimaatverandering kun je de klok duidelijk niet gelijkzetten. Zouden de weergoden van Italiaanse origine zijn?

Onze garageman in ieder geval wel, als je het bordje met zijn openingstijden (gli orari) goed bekijkt. Dus is het niet vreemd dat er drie pogingen (niet lukraak, maar volgens afspraak) nodig waren om de bandjes eindelijk gemonteerd te krijgen. Stare ai patti (je afspraak nakomen) is waarschijnlijk de minst versleten uitdrukking uit het Italiaanse woordenboek. Het IMF mag wel opletten. Maurizio, de garagista, was er niet, was er nog niet, zou ook niet meer komen waren zo ongeveer de varianten.

Hard werken doet Maurizio trouwens wel want àls hij er is dan rent hij van de ene klant naar de andere en doet alles tegelijk (en doorelkaar). Je vraagt je af hoe hij zo zijn pensioen moet halen (maar o ja, daar hadden ze hier een oplossing voor).
Er staan dan ook vijf auto's met open motorkap op verschillende bruggen. Wij kwamen met onze twee Punto's en de rode-Punto-padrone had zijn auto nog niet op de handrem staan (laat staan dat hij zelf was uitgestapt) of de krik zat er al onder. Terwijl de velg van de banden werd gehaald (machinaal) haalde Maurizio de winterexemplaren van de bovenverdieping en gooide deze gewoon naar beneden. Hup hup hup en binnen een kwartier zaten de banden om beide Puntootjes. Als het dan eenmaal zover is dan gaat het ook snel. We zijn klaar voor de aftocht naar NL! (28 nov - 6 dec).

Nog een voorbeeld, maar dan extremer, van het NON stare ai patti betreft het afdakje boven ons balkonnetje aan de zuidzijde (boven de entree). Nadat er 2 1/2 jaar geleden enkele uren discussie aan waren besteed met onze huissmid (ja ik maak een offerte, nee, hij komt echt) hebben we er nooit meer iets van vernomen. En waren we het beu. Maar in juni kreeg de tegelpadrone een aanval van ondernemingslust en toog hij naar Pini in St Maria, een specialist op het gebied van afdakjes! De eigenaar kwam meten, we kwamen tot de conclusie wat het moest worden, de prijs en ... toen bleef het stil. Meerdere bezoekjes aan het bedrijf zelf (ja we komen écht, volgende week misschien) richtten niets uit. Vijf (5!) maanden later nog niks. Andere smid: Ik kom morgen langs! Niks meer gehoord. Zucht.

Waarom een afdakje, hoor ik u vragen? Nou, om doorslaan van vocht en afbrokkeling van het stucwerk te voorkomen door regen en ... sneeuw. En het regen en sneeuwseizoen nadert met rappe schreden dus moet het afdakje er nu echt komen. Andere aanpak! Zoek een bekende, een vriend van een vriend, die het kan doen! Iemand "di fiducia" zoals dat hier heet. Een "mannetje". Dan doen de knellende vriendschapsbanden en sociale controle hun heilzame werk en lukt het wel. Wieowie kunnen we hiervoor strikken. Roberto van Trattoria Amici Miei natuurlijk! Daar eten we vaak en sturen we klantjes naartoe, dus ... Bovendien zit hij zèlf in de bouw. En inderdaad, binnen een week staan de kunststof platen al klaar om gemonteerd te worden, en zouden ze ook al gemonteerd zijn, als het niet was gaan ... regenen. En dat blijft het nog dagen doen. Genua is al weggespoeld en wij zitten vandaag al op 60 mm. Het wordt een zomerdakje.