Firmato Leonardo

Een echte sprekert leidde ons rond in het kasteel van Zavattarello. Dat was nog een extra beloning voor het feit dat het ons, na ruim 3 jaar, eindelijk gelukt was tot binnen de muren van de burcht (een van de mooiste van Italie) door te dringen. Ettelijke keren stonden we hier voor een dichte poort: te vroeg, te laat, vandaag niet ...
Maar nu op de dag van een sagra, een feestmarkt, stond de poort echt open! Zelfs Thomas mocht mee. En nu ook nog een echte verteller als gids, het kon niet op!

Er was zelfs ruime belangstelling voor de rondleiding, zeker nadat we er twintig minuten te laat aan begonnen, vanwege het vertraagde treintje met luie Italianen die de klim naar het kasteel voor gezien hadden gehouden. Jammer, want het lopen door de smalle straatjes van het voorgeborchte is erg pittoresk.

Onze verteller was goed te volgen dankzij zijn duidelijke italiaanse uitspraak en zo leerden we het nodig over de geschiedenis en wederwaardigheden van de burcht. Oorspronkelijk uit 900-en-nog-iets (ten tijde van keizer Otto 1), werd het kasteel echt belangrijk tijdens het beheer van Jacopo dal Verme (14de eeuw) die hier een internationaal vermaarde militaire school vestigde. Als bolwerk van de partizanen tijdens de 2e wereldoorlog (zelfs de klopjacht op Mussolini zou van hieruit vertrokken zijn!) werd het in 1944 door de Duitsers in de as gelegd, waardoor het  historische interieur en de bibliotheek(!) verloren gingen (het blijven Teutonen). De afgelopen decennia heeft de kleine gemeente Zavattarello het in glorie hersteld en het ziet er nu prachtig uit.

De spreker verlustigde zich uiteraard in enkele leuke anekdotes en saillante details. In de kelder was er niet alleen een gevangenis voor gewone dieven, maar ook een nog kleinere voor corrupte en anderszins hinderlijk in de weg lopende politici. Berlusconi was even een luchtje scheppen, denken we, want hij zat er niet. Boven op de woonverdieping was een cel voor overspelige vrouwen (ook hier geen (sperma-)spoor van B.) die er met kettingen aan de muren werden vastgebonden. Toevallig of niet, deze cel bevond zich naast de kamer van de graaf (bungabunga is van alle tijden). In een van kamers bevond zich nog een houten tafel "van de timmerman", eufemisme voor marteltafel. Ook deden verhalen over spoken de ronde, uiteraard, verhalen die onze nuchtere reisleider afdeed als autosuggestione (een niet bijgelovige Italiaan!). Er was hier wel een graaf vergiftigd, maar die zwierf hier echt niet stiekem rond om de moderne bezoekers schrik aan te jagen.

De inrichting, die grotendeels nieuw is vanwege de brand, was bescheiden maar smaakvol. Prachtige ijzergesmede wandlampen, mooie meubels (afgezien van de timmertafel), beeldhouwwerk en een schilderijencollectie. Vanaf de twee buitenterrassen is het uitzich formidabel, want de ligging van het kasteel is, uiteraard, strategisch, op een heuvel tussen twee dalen. Thomas snulffelde lekker aan de dikke muren en werd vriendjes met een van de kinderen die meeliep met de rondleiding.

De rondleiding eindigde bij een van de muren buiten het kasteel zelf, waar een dubbelloops schietgat te zien was, volgens onze vertellert een uitvinding van Leonardo da Vinci, speciaal voor dit kasteel gemaakt (elk gehucht heeft hier haar eigen "Leonardo was here" Erlebnis). De truc zat 'm hierin dat de vijandelijke strijder buiten de muur zou bukken voor het eerste, normale schietgat om niet geraakt te worden, maar dat hij niet door zou hebben dat er nog een tweede was, schuin op de andere. Dus zou hij zich veilig wanen, zich oprichten en alsnog een kogel tussen de schouderbladen krijgen. Was getekend, Leonardo!

Un po' di tutto

Van alles wat, dat heb je te vertellen als je weer eens een tijd niet hebt geblogd. Waar te beginnen?

De boete! Die viel in de bus, zomaar, gratis, om te vieren dat we zo'n mooi routebordje aan een gemeentelijke paal hebben vastgeklonken. Mag niet zonder toestemming (en betaling van 25 euro). En doordat in Italie àlles gecontroleerd wordt, val je als illegaal natuurlijk door de mand. Dat is dan 46 euro. Dank u.

De wijnoogst, die is definitief voorbij net als het mooie weder, van de ene op de andere dag 15 graden eraf (als het met de kilo's van de dikbuikpadrone ook zo ging!). Herfstkleuren, knallende jagers, maar ... geen blaffende blaffers! De adspirant burgemeester, annex antennista, annex hoofd burgerwacht, (ann)ex kennelhouder heeft ergens de afgelopen weken, maanden?, drie of vier van zijn lawaaimakers weggedaan. Rust! Ook de drie alleengelaten honden boven aan de weg zijn weggehaald(/maakt?). Nog meer rust. Wat zeg ik, het is doodstil!

De David! Niet van Michelangelo, maar van Ca Budda, daarboven richting SanMichele ai Pianoni en Bagarellum. Een Engelsman die we al een tijdje kennen en die nu opeens zijn huisje in de vakantieverhuur wil doen. Dependance Due Padroni! Het is een kleiner appartement, wel netjes en (deels) opgeknapt, met ruim terras en ademstokkend uitzicht. Moeten we kunnen vullen met al die aanvragen die we krijgen. David gaat aan de slag, en het is geen Italiaan, dus voor 2033 moet het wel van start kunnen ... De gezelligheid bij David is wel van Italiaanse makelij (de overburen) en dus gingen bij het laatste bezoek van bier (zie foto) naadloos over op door overbuurvouw bereidde ansjovis, gegrild en gevuld en geweetikwatallemaal. Improviseren kunnen die luitjes als de beste.

De Cinque Terre, die deden de padroni even snel aan, tussen de boekingen door (we hadden een annulering). En ze hadden nog geen stap op de wandelroute langs de kust gezet, of daar ging de mobiel. Last minute boeking voor een week, vanavond nog graag.Dapper maakten de baasjes de wandeling af, voortgesleurd door T. en genoten nog een lekkere saladelunch. Na een rit van twee uur, waren ze nog geen kwartier thuis of daar kwamen de gasten al. Hèhè.  Voor de mooie foto's van het gebied, zie ons feestboek.


De klussen. Er is wat afgeverfd en gerommeld door de kluspadroni de afgelopen weken, toen het eenmaal wat minder heet was. Slijtageplekken van het stucwerk, rusticodeuren, raamroostertje (enge hoge ladder), regenpijpen, afzuigkapmotor enz enz. B&B=K&K. Gelukkig zijn we Buurman&Buurman niet.

De kachel. Die is weer aan. Maar niet na te zijn gereinigd. Beide kachels trouwens. Eerst de pelletbrander boven, incl schoorsteen(tje) en daarna de caldaia in de kelder die nu toch echt van zijn kalk diende te worden ontdaan. En hoe. Kilo's kalk kwamen eruit. Hopelijk scheelt het in de gasrekening straks! En misschien is een onthardingssysteempje toch nog niet zo gek. Iemand ervaring?