Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen


vrijdag 18 juni 2010

Casa del Matto (Shalali shalala)

DSC_0048  Het huis van de Gek, zo heet een frazione hier niet eens zo ver vandaan. De afgelopen dagen leek het alsof Villa I Due Padroni in zo'n gehucht lag, want er waren maar liefst TWEE Smuldersen in the house. Wat wil je dan ook? Het was een wervelwindachtig bezoek van fratellastra Mieke (in de sms-wandelgangen Jezus genoemd), en vriendinnen Yvonne en Renate. Na een vroege aankomst op dinsdag (de NL-padrone was zélf de vorige avond pas geretourneerd), alleen de plee hadden we nog kunnen schoonpoetsen, werd er flink bijgepraat. Voorzover dat mogelijk was tussen de Smulders-grappen en -grollen door dan. Daarna genoten we een lekkere pranzo di lavoro bij de nieuw ontdekte Osteria Francia hier naast de deur. De dames gingen vervolgens onder zeil in de kelder, want ze hadden een hele nacht overgeslagen om lekker op tijd bij de padroni te kunnen zijn ... jammer dat de Gotthard-tunnel pas om 5 uur 's ochtend open ging!


DSC_0183 De woensdag vermomde de Smulders-padrone zich als reisgids (niet van papier maar van vleesch ende bloet) en gingen we toeren door de Oltrepo. Eerst naar het kerkhof (verassing! of juist niet) en dan naar Zavatarello, waar we door de oude borgo naar het kasteel klommen. Dit niet nadat we koffie en cake hadden genuttigd bij de bar van de Tre Gemelli, de drieling. Kasteel gesloten, als altijd, en dus op naar de Penicepas, waar alles eveneens dicht was! De honger begon aan zijn/haar kettingen te rammelen. Maar we moesten nog wel even omhoog naar het Santuario, een tip van Walter en Anne, onze recente gasten. Dat bleek een langere rit dan verwacht en de bar boven bleek ... dicht. Net als de mist die ons het beloofde 360 graden panorama ontnam. RammelderammeldeRAMMEL.


Varzi bleek niet ver en om 16 uur konden we dan eindelijk aan de worstwaren met brood. Yvonne zat in haar chocolade-hype en had deze smaak ijs ontdekt. Wij allemaal aan 2 bolletje, Tjes? Gigabollen!


Shalalie Op naar huis bleek dat het gedurende de dag te onpas en te onpas feestelijk ten gehore gebrachte Shalalie shalala ons inmiddel zó was geinternaliseerd dat voldoende aan het handjezwaai op z'n Sienekes om al in lachen uit te barsten.


De wervelwind trok voorbij, de dames rezen af, dees'uchend. Hieronder een aantal foto's van de meer heldere, intelligente en fotogenieke momenten van de dag.


DSC_0049 DSC_0053 DSC_0205 DSC_0206 DSC_0245 IMG_4391 IMG_7585 IMG_7579

3 opmerkingen:

  1. Mij doet het denken aan een hoop lol met een geliefd familielid. Niks meer en niks minder. Goed om te zien, Steffie!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ziet eruit alsof jullie na deze dagen allemaal een fysiotherapeut voor de gezichtsspieren nodig hebben!

    BeantwoordenVerwijderen