Italiaanse Toestanden - Emigratieverhalen


maandag 12 november 2012

Frazione Belga

Het moest een keer gebeuren. Je praat met een (veronderstelde) Italiaan, die bij nader geen Italiaan blijkt te zijn, maar een Nederlander, of in dit geval een Belg. Grappig blijft het wel.

In dit geval reed ik zaterdagochtend naar het wijnbedrijf Mezzaluna net voorbij Montalto Pavese. Het was erg mistig in ons dal, maar bij Montalto werd het zicht gelukkig wat beter. Ik wist waar de cantina lag, want deze route rijden we heel vaak en het fleurige embleem van Mezzaluna valt op. Ik had me altijd al afgevraagd welke interessante wijn hier gemaakt zou worden. En nu ging ik het bezoeken, in het kader van de sommelierscursus! Dacht ik tenminste. Reden voor twijfel was er zeker, want een paar weken geleden dacht ik ook al dat de proeverij hier zou zijn en bleek abuis.

Terwijl ik aan kwam rijden zag ik niet direct andere medecursisten of geparkeerde auto's. Ik reed even voorbij de cantina om toch een parkeerplek te zoeken en herkende achter het stuur van een tegemoetkomende auto een medecursiste, die de vorige les naast mij gezeten had. Gelukkig, ik ben niet de enige, dacht ik. Zij keek me vragend aan, trant "Waar is het?" en ik gebaarde dat ze iets verderop moest zijn. Ik keerde en ging haar voor naar de parkeerplekken bij de cantina. We stapten uit en begonnen te babbelen in het Italiaans, over de mist, de vraag waarom de anderen er nog niet waren enz. De cursusorganisatrice reed langs in haar landrover en in haar slipstream arriveerden er een paar andere cursisten. We zaten goed! Gebabbel met de wijnakela.

Opeens vraagt mijn medecursiste: "Ma Lei non è italiano, vero?" en inderdaad, "Sono Olandese", zeg ik. "Maar dan spreekt u Nederlands!" is de verbaasde reactie. Ik ben zo verbaasd als zij. Hebben we een avond naast elkaar gezeten en hier een tijd in vloeiend(?) Italiaans gesproken zonder het door te hebben. Later blijkt dat we al wel in het Nederlands gecorrespondeerd hebben, via LinkedIn, naar aanleiding van de website over de Oltrepo van haar en haar Italiaanse man, website die ik tijdens een van mijn Google-strooptochten was tegengekomen. Zij zijn net vanuit Belgie naar Italie verhuisd om een wijnbedrijf en aardbeienkwekerij te runnen, in Rivanazzano. Dat wordt weer een leuk contactje!

De rondleiding daarna (in het Italiaans) was interessant (iedere wijnmaker heeft zo weer zijn/haar eigen ideeen). Dit bedrijf was een all-woman affaire en de eigenaresse was iemand met duidelijke meningen. Bij de proeverij bleek de rode Pinot Nero heel lekker en met zijn 7€ zeer betaalbaar, zeker in vergelijking met sommige 30€ flessen die we bij cursus wel eens te proeven krijgen. Over de prijs-kwaliteitsverhouding van verschillende wijnen valt heel veel te zeggen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten