Lago di Coma

We zijn ook nog langs het meer van Coma gekomen, schreef een naieveling eens op italieforum.nl, waarop de grapjas van het forumpubliek (ik niet) reageerde met: daar zul je dan wel niet veel van hebben meegekregen ;-). De naieveling vatte 'm niet ... (nog steeds onder zeil zeker). Ook wij kwamen begin mei in de omgeving van het meer van Como, dat op slechts een uurtje rijden van ons vakantiehuis ligt en dus ook een leuk uitstapje voor onze gasten zou kunnen zijn. Voor de wat meer onrustige types tenminste, want er zijn er ook die puur voor de rust komen en op het terras of aan het zwembad (al dan niet in coma) willen relaxen.
Maar wij hadden een weekje geen gasten en het zou mooi weer zijn én we hadden onze trouwdag te vieren, 10-jarig alweer (ook de huwelijksjaren trekken in coma aan je voorbij). Bij wijze van achterstallig onderhoud hier en nu alsnog een kort verslagje van ons driedaagse uitstapje naar het Noorden van Italie.

Het uitstapje ging niet meteen naar Como maar langs twee andere niet-al-te-ver-van-como gelegen culturele hoogtepunten, als we de ACI (Italiaanse ANWB) mochten geloven tenminste. Die mochten we (van de hoogtepuntpadrone) niet missen. Allereerst was daar Castel Seprio met resten van een Romeins fort + Romaans kerkje uit Longobardische tijden. De bijna totale rust van de omgeving in combinatie met de ruines van een beschaving van heel lang geleden deed vervreemdend aan. Wel mooi. We doolden er een tijdlang rond.
Na de lunch bezochten we Castiglione Olona waar we werden verrast door een prachtige kleine kapel met Renaissance fresco's van hoge kwaliteit. Zeker de omweg waard! Inmiddels was het al aardig in de middag en moesten we toch voortmaken. Plannen om een Villatuin langs het meer van Como te bezoeken werden geschrapt om nog een beetje bijtijds bij de B&B (zorgvuldig geselecteerd door de TripAdvisorpadrone) te bereiken. We staken af via Zwitserland, waar we niet de autosnelweg op mochten (geen tolvignet 2012), wat de routemiep maar niet aan zijn/haar verstand te brengen was ... erg vermoeiend, maar het lukte uiteindelijk.

De B&B lag prachtig in de heuvels boven Menaggio, met uitzicht op het meer en een fraaie tuin. We dineerden in de restaurant dat nog hoger lag met nog magnifieker uitzicht.

De volgende dag kochten we een dagticket voor de boten die kriskras over het meer varen om de verschillende plaatsen met elkaar te verbinden. We wilden naar een klein plaatsje aan de oostoever, weet eigenlijk niet meer precies waarom, we wilden eigenlijk gewoon een stukje varen. Thomas ook, maar die mocht niet mee ... ? Niet zonder muilkorf tenminste. Die hadden we niet bij ons. Dus er een kopen, en dan dat ding om zien te krijgen bij meneer. Wonder boven wonder lukte dit allemaal, één keer tenminste. De rest van de boottochten slopen we gewoon zonder muilkorf aan boord. Dat kan, in I.
Wat niet kon was een mooie tuin bezichtigen in ... want daar mocht Thomas ook mét muilkorf niet in. Jammer, maar het plaatsje was leuk om in rond te wandelen en gelukkig niet stampend druk (nog niet, maar kom er niet in juli of augustus). Dat werd de volgende bootreis, naar Bellagio, dat in het kruis van Como ligt, Como de Lambda-man. Daar mochten we een tuin in en dat was dan ook schitterend.

Het was die dag écht onze trouwdag en het voorstel van de saaisaaipadrone om vandaag maar een pizza te gaan eten werd door de feestneuspadrone in de wind geslagen. Het werd een deftig en heel erg lekker diner op een terras aan het meer in Menaggio zelf. Subliem!
De terugreis (volgende dag) verliep via kleine weggetjes met onderweg een bezoekje aan Monza (viel tegen). De geplande boottocht ging niet door want er werd gestaakt! Gister geluk gehad! De hoofdweg langs de kust was nu al druk en met al die bussen op die krappe wegen moet het zomers hier een hel zijn! Gek genoeg reed er bijna niemand op de oudere parallelweg beneden, die daardoor een stuk aangenamer was: tip!
Tot slot nog een mooie view op het meer: