Het springt in de lucht, zoals sommige Engelstaligen zeggen. Na een toch al erg zonnige winter, met slechts één sneeuwintermezzo en een enkel dipje hier en daar, begint de lente serieus aanstalten te maken. We hebben al een paar dagen met een temperatuur van meer dan 20 graden achter de rug (of, beter: op het rode gezicht). Ook na vertrek van de lesbitch en de anderefamilieschoonzus gaat het gewoon door, al dreigde er direct na hunner aftocht even serieus winterweerkomst. Maar nee, gelukkig niet. Tijd voor de tuin!
Snoeien doet de tuinpadrone altijd in het voorjaar, om zo ook in de winter nog van de goudgele graspluimen en dergelijke te kunnen genieten. Ook in de rozen gaat nu pas de snoeischaar. Er valt aan het begin van het seizoen dan ook heel wat te knippen, er staan na de eerste jaren nu aardig wat rozen en grassen en ander gebladerte in de voortuin, bij de parkeerplaats en rond het zwembad. De groentepadrone heeft zijn handen vol aan ruimen en voorbereiden van zijn moestuin en het gazon rond het zwembad. Voor het laatste heeft hij een verticuteerhark op wieltjes aangeschaft, waarmee hij zich twee dagen lang door het kleine lapje gras heeft gezwoegd. Zwaar werk! Een enorme berg dood gras en mos belandde op de composthoop. De moestuin diende omgeploegd en bemest, ook geen werk voor teerbelichaamde efeben. Toch is de orto-padrone in gewicht aangekomen ... Hoe kan dat toch? (Tip: zie eerdere blogafleveringen).
Uw blogpadrone is dankzij zijn no nonsense dieet 6 kilo kwijt en dartelt nu door de groene gaarden. Na alle rozen zorgvuldig te hebben gekortwiekt en te hebben ontdaan van kruisende takken (expertise van jaren!), werd in de rozenborder van het eeuwig tierende onkruidsel een kop kleiner gemaakt. Verschillende siergrassen idem dito. Aan de voorkant werd een groot stuk van de tuin handmatig, gewapend met schepje, ontonkruidt en omgewoeld. Nu kunnen we weer zien waar de sierplantjes staan. Zo langzamerhand krijgen deze toch de overhand op het grassige gedeelte. De moeizaam behaalde successen worden zichtbaar: rozen, irissen, hortensias, gauras, oleanders. rudbeckias, daglelies, lavendel, salie, buddleia, coreopsis.
Maar er kan altijd nog meer bij. Reden om het tuincentrum Botanic weer eens kaal te plukken. Rotsplantjes voor het rotstuintje in wording naast de parkeerplaats. Viooltjes voor naast het pad naar het zwembad. Een heuse walnotenboom (van nu nog 1 meter). Nog maar een vijg, want die doet het gegarandeerd. Sieruien want die gaan als een tierelier: 40 trommelstokjes, joechei! En dat moet allemaal weer geplant, dus zijn we weer twee dagen van de straat.
En toen kwamen Nando en Leda ook nog langs met vier vijgetwijgen en enkele mugverdelgende catalpa-scheuten. Dus weer werk aan de winkel. De catalpa's komen bij het zwembad, zodat je daar (hopelijk) mugvrij kan genieten in het vervolg.
Een doorn in het snoeioog vormde nog steeds de rustico. Niet de deur en de ruitjes, want die waren afgelopen jaar al opgeknapt, maar de bovenverdieping met oude meuk in het zicht en een enorme berg duivenshit op de vloer. Na veel gepieker besloot de rusticopadrone tot het aanbrengen van gaas voor de hele bovenafdeling. Deze klus verliep wonderbaarlijk soepel: gaas gevonden van precies de goed afmeting, timmeren en klaar. Nou ja, klaar nà het opruimen van alle schijtresten: drie grote emmers vol. Maar het ziet er nu eindelijk toonbaar uit.
Bij al dat werk worden de padroni bespioneerd, door de buren ongetwijfeld, maar dat hebben we niet in de gaten. Nee, ook door het gevederde en het geblafte, kijk maar:
