Un elettricista di fiducia (senza soldi)

Het elektriciteitsnetwerk in ons huis is helemaal a norma, zo dachten we … niet, want we hadden de losse draden en stekkerdozen natuurlijk wel gezien toen we het huis kochten. En niet lang na de definitieve overdracht kwam mét de loodgieter ook een elektricien ons helpen. Hij ging her en der wat herzien, zoals de schakelkast op de eerste verdieping en de handel in de cantina. Voor 400 euro ging hij ook de benodigde spullen bestellen om alles in orde te maken, zekeringen, wandcontactdozen, afdekplaatjes, etc. Hij verscheen onregelmatig, dan eens een uurtje en dan weer een paar dagen niet. Wij keerden terug naar Nederland en hij kon niet verder, want we hadden de voordeur met beide sloten toegedaan. Alleen in de cantina kon hij verder en toen we begin juni terugkeerden was er ook het een en ander gedaan. Het was echter niet af en vervolgens bleek deze elettricista er geen zin meer in te hebben want hij verscheen ook niet meer op aandringen van de idraulico (die hem toch had geïntroduceerd), om de wasmachine aan te sluiten. Wat te doen? Help! Maar wat zie ik daar, is het een vliegtuig? Is het een vogel? Nee het is super-elettricista! dea fiducia! Hij heeft weliswaar geen inkomen maar geeft honderden euro’s uit aan schakelingen, elementen, draad en wat niet al. Hij puzzelt en piekert bij elke wandcontactdoos en veroorzaakt kortsluiting, mar lost het uiteindelijk allemaal op, zonder zichzelf te elektrocuteren. Hoera! Zelfs de lege schakelkast op de eerste verdieping wordt met zekeringen gevuld, en het werkt. Je denkt met een homo met twee linkerhanden (pleonasme?) te trouwen maar het blijkt nu een echte MAN te zijn.

Zelf ben ik de Tonnie van deze Italiaanse droom en hou me bezig met poetsen, een roosje snoeien, boodschapjes, de administratie bijhouden, de hond uitlaten. Binnenkort erwtensoep! Alles wat ik verder aanraak, gaat stuk, weigert dienst, valt uit elkaar. Vandaag maar eens een badkamer van vochtplekken ontdaan en opnieuw gewit. Verder ben ik goed in het uitzoeken van badmatjes, badmeubels en keukens, allemaal in de juiste kleurstelling, vooral in het uitgeven van geld dus eigenlijk. Nou ja, je moet toch ergens in uitblinken nietwaar? Toch vordert de zaak: het badmeubel is onderweg en komt hopelijk eind juli, nog voor de algehele augustus sluiting. Een keuken hebben we ook al uitgezocht, een beetje klassieker model in frassino, essenhout. De dame van het keukenbedrijf maakt een ontwerp en dinsdag horen we het ongeveer gaat kosten. De offerteaanvragen voor de verbouwing zijn de deur uit(als het goed is, nog even controleren!) en hopelijk weten we ook in juli meer. We zijn zo goed als verzekerd bij het ASL na vele bezoekjes aan het kantoor in St Maria. De achtertuin is voor de helft(?) gemaaid zodat we en beetje zicht krijgen op de accidentering en de plek van het zwembad kunnen bepalen.

Tegelijkertijd blijft er genoeg te doen, teveel om op te noemen. De dagen vliegen om en nu is het alweer avond en zit ik dit in het halfduister buiten te typen, terwijl de krekels om mij heen tjirpen, de vleermuizen in de dakgoot ritselen (Saar luistert met gespitste oren), de glimwormpjes aan de overkant van de straat in het gras zitten te glimmen en de vuurvliegjes vliegen met vuur. Een eenzame hond loeit naar de maan. Het is nog steeds aangenaam in de blote bast (wel insmeren met deet, hoewel de mugdichtheid erg meevalt). Goedenacht!